تایلنـــــــد سرزمین لبخنـــــدها

 

 

کشور تایلند با نام رسمی پادشاهی تایلند در شبه جزیره هندوچین در جنوب شرق آسیا در گذشته Siam نام داشته است.

تایلند بر خلاف کشورهای منطقه هیچگاه تحت استعمار کشورهای اروپایی نبوده است .

Thai  به معنی لبخند و  Thailand یعنی ” سرزمین لبخند ”

تایلند با نام قدیمی سیام از تاریخی چند هزارساله برخوردار است.

این کشور جایگاه ویژه‌ای در میان کشورهای این منطقه دارد.

سرزمین تایلند به دلیل موقعیت جغرافیایی مناسبی که دارد،

از آب و هوای مطلوبی برخوردار است و از لحاظ منابع طبیعی و کشاورزی غنی بوده،

محصولات مختلفی را تولید و به نقاط مختلف جهان از جمله ایران صادر می‌کند.

این کشور از جمله کشور هایی است که دیدنی‌های فراوان و متنوعی دارد و جهان‌گردان بسیاری را به خود جلب کرده است،

به طوری که سالیانه میلیون‌ها نفر از سراسر جهان، از جمله ایران به آن‌جا سفر می‌کنند.

در بررسی‌های آماری انجام شده، بانکوک، پایتخت کشور تایلند، دومین شهری است که مورد توجه جهان‌گردان جهان است.

طی چند دهه اخیر، این کشور، رشد اقتصادی چشم‌گیری داشته و از لحاظ علمی و صنعتی در حال توسعه است. 

 

موقعیت جغرافیایی

 

کشور تایلند در جنوب شرقی آسیا، بین کشورهای هند و چین قرار گرفته و از شمال به خلیج تایلند و از شرق به دریای آندامان منتهی می گردد.

تایلند با مالزی در جنوب، با میانمار (برمه) در شمال غربی،

با لائوس در شمال شرقی و با کامبوج در جنوب شرقی هم مرز است.

تنها راه ارتباط زمینی میان دو کشور مالزی و سنگاپور است و راه ارتباطی با سایر کشورهای آسیا نیز از طریق تایلند می باشد. 

تایلند با وسعت تقریبی پانصد هزار کیلومتر مربع و جمعیت شصت و پنج میلیون نفر دارای ۷۶ ایالت می باشد.

پایتخت تایلند، بانکوک می باشد که تقریبا در مرکز آن و در کنار رودخانه چائوپرایا واقع شده است.

تایلند، پنج منطقه جغرافیایی اصلی دارد که عبارتند از:

 

1- منطقه مرکزی کشور که جلگه‌ای آبرفتی، وسیع، با زمین‌های حاصل‌خیز است.

این جلگه مرکزی، به دلیل محصولات کشاورزی فراوانش مشهور به یکی از جام‌های برنج آسیا است.

این جلگه باتلاقی با یک سیستم رودخانه‌ای قدیمی‌تر که زیر آب بوده،

در اواخر عصر یخبندان، به وجود آمده و در طول فصل بارانی،

به خاطر بارندگی‌های جنوب غربی، همیشه در معرض سیل‌های شدید است.

 

 

2- دومین منطقه جغرافیایی تایلند، شامل مناطق کوهستانی است که در شمال جلگه مرکزی واقع شده است.

این کوهستان‌ها، از سنگ‌های آهکی و گرانیتی تشکیل شده و با دره‌هایی که اولین اقامت‌گاه تایلندی‌ها،

بین قرون نهم تا چهاردهم میلادی بوده، از هم جدا شده‌اند.

بلندترین کوه تایلند، دوی اینتانون (Doi Inthanon) با ارتفاع 2565 متر در این منطقه واقع است.

سراسر تایلند، تحت تاثیر آب و هوای گرمسیری استوایی است؛ اما به خاطر موقعیت مرکزی آن،

نسبت به برمه که در غرب و کشورهای هند و چین که در شرق آن واقع‌اند، بارندگی کم‌تری دارد.

به طور کلی، ریزش باران در جنوب و حاشیه جنوب شرقی، کوهستان‌های غربی،

و تا اندازه‌ای در کوهستان‌های مرتفع‌تر شمالی، بیشتر است؛

ولی بیشتر قسمت‌های کشور، جزء ناحیه کم باران هستند و ریزش باران در این نقاط، در طول سال حداکثر به 1500 میلی‌متر می‌رسد.

 

 

تنوع اراضی طبیعی و موقعیت تایلند، جالب توجه است.

از نظر نقشه‌برداری، این کشور مناطق مرتفع جنگلی، فلات‌های نسبتاً خشک، فلات‌های حاصل‌خیز کنار رودخانه‌ها ،

و سواحل ماسه‌ای را در برمی‌گیرد که طبیعتاً از نظر آب و هوایی، متنوعند.

از آن‌جا که تایلند در حدود بیست درجه شمال خط استوا واقع است،

آب و هوایی گرم و مرطوب دارد و به طور طبیعی، کشوری با وضعیت جوی استوایی تلقی می‌شود.

فصل بارندگی در آن، از جولای تا اکتبر (خرداد تا شهریور) است.

از نوامبر تا فوریه (مهر تا بهمن) در قسمت‌های شمالی، هوا کمی سردتر است؛

در حالی که میزان رطوبت، از حدود 2/95 درصد به سطح 5/58 درصد در این ایام می‌رسد.

از مارس تا ژوئن (اسفند تا خرداد) به طور معمول هوا بسیار گرم و مرطوب است.

وضعیت جوی گرم و مرطوب، به ویژه در فصل بارندگی، باعث رشد و تکثیر انواع گیاهان، قارچ‌ها و امثال آن می‌شود.

 

 

3- سومین منطقه طبیعی تایلند که در غرب، در طول خط مرزی با میانمار (Myanmar) واقع شده ،

نیز یک منطقه کوهستانی است که در این ناحیه مرزی طبیعی به وجود آورده است.

4- در شرق جلگه مرکزی، فلات کورات (Khorat) چهارمین منطقه جغرافیایی تایلند را تشکیل می‌دهد ،

که یک منطقه سنگ ماسه‌ای مواج است و به طور فوق‌العاده 200 متر بالا آمده است.

5- پنجمین منطقه طبیعی تایلند، در جنوب کشور واقع شده و بخش شمالی شبه جزیره مالایاست.

این منطقه، علاوه بر مناطق کوهستانی، سواحل دریایی و جزایر متعددی دارد که برخی از آن‌ها آهکی هستند.

 

تایلند در یک نگاه

 

• نام رسمی : پادشاهی تایلند  ( با نام سابق سیام )
• موقعیت کشور : جنوب شرقی آسیا
• موقعیت جغرافیایی : شبه جزیره
• همسایگان : برمه ، لائوس ، کامبوج ، مالزی
• جمعیت : 65 میلیون فر
• دین : بودایی و اسلام
• مساحت : 513 هزار کیلومتر
• زبان رسمی : تایی ( به زبان های چینی ، ملایویی و انگلیسی نیز صحبت می کنند. )
• واحد پول : بات تایلند
• آب و هوا : گرم و مرطوب
• زمان محلی : GMT+7
• ولتاژ برق : 220 ولت
• جمعیت :  ۶۳٫۴۳۰٫۰۰۰ نفر
• وسعت : ۵۱۳٬۱۱۵ کیلومتر مربع
• کد تلفن : 0066
• جهت رانندگی : از سمت چپ

 

وضعیت آب و هوا

 

تایلند دارای آب و هوای گرمسیری با سه فصل متمایز گرم و خشک از ماه مارس تا ماه می با دمای 34 درجه سلسیوس و رطوبت 75%،

فصل بارانی از ماه ژوئن تا ماه اکتبر با دمای 29 درجه سلسیوس و رطوبت 87%،

فصل خنک از ماه نوامبر تا فوریه با دمای نوسانی بین 20 تا 32 درجه سلسیوس می‌باشد.

 

 

فرهنگ و آداب و رسوم مردم تایلند

 

فرهنگ تایلندی‌ها آمیزه‌ای از فرهنگ کشورهای هند، چین، کامبوج و دیگر کشورها آسیای جنوب‌شرقی است.

همانند بسیاری از کشورهای آسیایی، احترام گذاشتن به اجداد و نیاکان،

یک بخش اصلی و ضروری از تمرین‌های روحانی تایلندی‌هاست.

تایلندی‌ها بسیار مهمان‌نواز و بخشنده، نرم‌خو و صلح‌جو هستند و سلسله مراتب اجتماعی برای آن‌ها بسیار مهم است.

بزرگ‌ترها نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌ها و مراسم خانوادگی دارند.

سبک احوال‌پرسی سنتی تایلندی‌ها، وای نام دارد و معمولاً به این ترتیب است که ابتدا فرد کوچک‌تر دست می‌دهد؛

نوک انگشتان را روی سر می‌گذارد و خم می‌شود تا صورتش با دست‌هایش مماس شود.

بعد خطاب به خانم‌ها عبارت ((ساوات- دی کا)) و خطاب به آقایان، عبارت ((ساوات- دی کراپ)) به معنای سلام را ادا می‌کند؛

سپس بزرگ‌ترها به همین شیوه پاسخ آن‌ها را می‌دهند.

در مقام و موقعیت‌های اجتماعی مانند دولت نیز این‌که چه کسی وای را کار می‌رود.

بچه‌ها نیز هنگام رفتن به مدرسه و بازگشت به منزل همین به همین شیوه به والدین خود ادای احترام می‌کنند.

به طور کلی، این نوع احوال‌پرسی، نشانه احترام و تکریم فرد به دیگران است.

در تایلند، کامل شدن تحصیلات شخص برای ازدواج، امری ضروری است و اگر فرد،

پس از اتمام تحصیلاتش تمایل به ازدواج با فردی داشت،

ابتدا باید با خانواده نامزد خود آشنا شود و سپس از خانواده خود بخواهد که خواستگاری او بروند.

اگر هر دو خانواده موافقت کنند، ازدواج انجام می‌شود.

داماد مبلغی را به عنوان پاداش بزرگ کردن عروس (شیربها) به پدر و مادر او می‌پردازد.

صورتی، رنگ سنتی لباس عروس است و داماد نیز کت و شلوار سبک اروپایی یا یک ژاکت یقه پهن با شلوار می‌پوشد.

 

 

زوج‌های جوان در مناطق روستایی، غالباً با خانواده داماد زندگی می‌کنند و ممکن است چند نسل در یک خانه زندگی کنند.

در این خانه‌ها معمولاً بزرگ‌ترین مرد، رییس خانواده است و اعضای خانواده باید در برابر بزرگ‌ترها مطیع باشند.

خانواده‌ها معمولاً دو یا سه فرزند دارند و همه افراد خانواده در یک مزرعه کار می‌کنند.

کوچک‌ترین دختر خانواده، خانه والدین را به ارث می‌برد و در عوض،

او و همسرش باید از پدر و مادرشان در دوران پیری نگهداری کنند.

حریم‌های خانوادگی، روابط افراد و آزادای‌های مختلف افراد در تایلند و برخی دیگر از کشورهای منطقه،

با تعالیم اسلام و سنت‌های ایران، بسیار متفاوت است.

 

 

زبان کشور تایلند

 

زبان تایی، زبان رسمی مردم تایلند است و حدود نیمی از تایلندی‌ها به این زبان صحبت می‌کنند.

زبان تایی، زبانی مبتنی بر تمایز آهنگ کلام است. هر کلمه می‌توانند با پنج آهنگ مختلف تلفظ شود؛

به صورت پایین،  بالا، متوسط، در حال صعود و نزول.

هر آهنگی معنای کلمه را تغییر می‌دهد، مثلاً با آهنگ صعودی،

به معنی شگفت‌انگیز، و با آهنگ نزولی، به معنی بخت بد است.

تلفظ بیشتر لغات تایی، در مکان‌های مختلف کشور متفاوت است ؛

و باید هنگام سخن گفتن و تلفظ کلمات در محل‌های مختلف دقت کرد.

ترجمه الفبا و نوشته‌های تاییی به حروف لاتین، دقیق نیست، زیرا هیچ الگوی پذیرفته شده‌ای برای آن وجود ندارد،

چون هر کلمه ممکن است به روش‌های مختلف نوشته شود،

به عنوان مثال،کلمه خیابان درشهر بانکوک (Rajadomnern) یا (Ratchadamnoen) نیز (Rajdamoen) نوشته می‌شود؛

در حالی که همین کلمه در شهرهای جنوبی تایلند (phetchaburi) ، (petchaburi) ، نوشته می‌شود.

از دیگر زبان‌های تایلندی می‌توان به لائو – که در شمال شرقی کشور رایج است –

و مالایایی که زبان مسلمانان مالایایی نژاد جنوب کشور است، اشاره کرد.

زبان‌های چینی و ژاپنی نیز در این کشور رواج دارد. یادگیری زبان انگلیسی در مدارس، اجباری است.

 

 

واحد پول

 

واحد پول این کشور بات است که شامل سکه ها و اسکناس های بانکی می شود.

ارزش واحد پول تایلند براساس رنگ های سکه ها و یا اسکناس ها متنوع است.

ساعت کاری بانک های تایلند از دوشنبه تا جمعه بین ساعت 9.5 صبح تا 3.5 بعدازظهر است.

برخی بانک های مشخص روز شنبه به مدت کوتاهی فعالیت می کنند.

صرافی ها در این کشور تا ساعت های طولانی تری به ویژه در مقاصد گردشگری به فعالیت مشغولند.

 

 

فرودگاه‌های بین‌المللی

• فرودگاه بین‌المللی دن موئنگ ( بانکوک )
• فرودگاه بین‌المللی سووارنابومی ( بانکوک )
• فرودگاه بین‌المللی یو-تاپائو ( پاتایا )
• فرودگاه بین‌المللی پوکت ( پوکت )
• فرودگاه بین‌المللی چیانگ مای ( چیانگ مای )
• فرودگاه بین‌المللی مائه فه لوانگ-چینگ رایی ( چینگ رایی )

 

جاذبه های توریستی تایلنـــــــد

 

1. معبد بزرگ و وات پراکاو (Wat Prakeaw)

اگر تنها یک مکان زیبا در بانکوک وجود داشته باشد، آن مکان تماشایی، معبد بزرگ است،

که بدون شک معروف ترین مکان این شهر به شمار می آید.

این معبد که در سال 1782 ساخته شده و برای 150 سال خانه پادشاه تایلند، دادگاه سلطنتی و مدیران دولتی بوده،

هنوز هم گردشگران را با معماری زیبا و جزئیات پیچیده اش، در ترس و شگفتی فرو می برد،

و باعث می شود بخواهیم به خلاقیت و معماری بی نظیر مردم تایلند احترام بگذاریم.

درون دیوارهای این معبد وزارت جنگ تایلند، ادارات دولتی و حتی ضرابخانه نیز وجود داشته است.

این مجتمع بزرگ هنوز هم قلب معنوی سرزمین تایلند می باشد.

به گردشگرانی که قصد مراجعه به این مکان را دارند توصیه می شود که لباس مناسب بپوشند،

چرا که ممکن است از ورود افرادی که لباس های نامناسب پوشیده اند به معبد جلوگیری شود.

 

 

2. جزایر سیمیلان (Similan)

این گروه از جزایر سنگی تنها به اندازه یک سفر نود دقیقه ای با قایق های تندرو، تا فانگ نگا فاصله دارند،

که البته با قایق های معمولی و کم سرعت می توانید در 8 ساعت یا بیشتر از پوکت به اینجا برسید.

این منطقه در سال 1982 به عنوان یک پارک ملی دریایی شناخته شد و به همین دلیل قسمت های زیادی از آن توسعه نیافته اند.

اسم این مکان از عبارت مالیایی سمبیلان گرفته شده است که به معنی 9 می باشد و به 9 جزیره اصلی این گروه اشاره دارد.

آب هایی که اطراف جزایر سیمیلان را محاصره کرده اند پر از ماهی های استوایی،

مرجان های رنگارنگ و دیدی عالی از زیر آب هستند.

به همین دلیل، غواصی در اینجا از تمام مناطق اطراف بهتر است و به خوبی می تواند با بهترین مناطق غواصی در جهان رقابت کند. 

 

 

3. بندر فانگ نگا

بندر فانگ نگا که در شمال شرقی پوکت واقع شده، مکانی تقریباً بی نظیر در دنیاست ؛

این بندر شبیه بندر ها لونگ (Ha Long) در ویتنام  می باشد.

یک ویژگی متمایز بندر فانگ نگا، صخره هایش هستند که از آهک خالص درست شده اند،

که به صورت عمودی از آب های فیروزه ای سر بیرون آورده اند.

جزیره جیمز باند و کو پانی (Koh Pannyi) فقط دو مورد از نقاط معروف این بندر هستند.

در کل بهترین راه لذت بردن از این مناظر فوق العاده، که در آن برخلاف جزیره جیمز باند و کو پانی،

فقط برخورد هایی مختصر با دیگر گردشگران دارید، این است که می توانید با یک قایق به بخش شمالی پوکت بروید.

یک سفر روزانه آرام که در آن از جزایر سنگ آهکی می گذرید و گاهی اوقات برای لذت بردن از سواحل ساکت متوقف می شوید.

این سفر حتماً بسیار لذت بخش تر از سفرهای استاندارد با اتوبوس و قایق است.

 

 

4. کاخ بزرگ تایلند ( Grand Palace )

کاخ بزرگ تایلند، این کاخ بزرگ و محسور کننده در شمالی ترین شهر تایلند در چیانگ مای واقه شده،

وبه عنوان یک مرکز تجاری مهم شناخته شده است،

این شهر تاریخی و دیدنی جذابیت های زیادی برای  تماشا دارد،

و اغلب یکی از اولین انتخاب های توریستان برای بازدید از کشور تایلند است.

 

 

5. بازارهای شناور

بازارهای شناور و رنگارنگ بانکوک به خاطر عکس هایشان که در راهنماهای سفر؛

و کتاب های گردشگری وجود دارد، معروف و شناخته شده هستند.

با اینکه امروزه خرید از این بازارها بیشتر مورد علاقه گردشگران است تا مردم محلی،

قایق های موجود در بازارهای شناور هنوز هم پر از میوه ها و سبزی های استوایی،

آب نارگیل تازه و آماده نوشیدن و غذاهای محلی است که در آشپزخانه های موجود در قایق ها پخته می شوند.

برای لذت بردن از محیط این مکان ها بدون چانه زدن سر قیمت، می توانید از یک تور هدایت شده استفاده کنید،

که با قایق از بازار دامنوئن سادواک (Damnoen Saduak) می گذرد و ریلکس کنید.

بازارهای شناوری که باید از آنها دیدن کنید نیز بازار تالینگ چان (Taling Chan)،

بازار بانگ کو ویانگ (Bang Ku Wiang)، خا (The Kha) و دامنئون سادواک می باشند.

 

 

6. جزایر فی فی

جزایر فی فی جزو دوست داشتنی ترین جزایر جنوب شرقی آسیا می باشد.

این جزایر که تنها به اندازه یک سفر 45 دقیقه ای با قایق های تندرو و یا یک سفر نود دقیقه ای با قایق های معمولی از پوکت فاصله دارند؛

و عکسشان بر روی کارت پستال ها قرار دارد، بهترین مکان برای گشت و گذاری استوایی می باشند.

سواحل کلاسیک، صف های سنگی حیرت آور و آب های فیروزه ای که پر از موجودات دریایی هستند،

دقیقاً مانند بهشت به نظر می رسند.

در این مکان دو جزیره وجود دارد، فی فی دون و فی فی له (Phi Phi Leh).

جزیره بزرگتر که دارای ساکنانی نیز هست فی فی دون نام دارد ،

که صدها گردشگر را برای ماندن در سواحل دوست داشتنی اش جذب می کند.

برای بسیاری از افراد، فی فی دون بهترین مکان برای شب زنده داری می باشد.

هنگامی که خورشید غروب می کند و همچنین در طول شب، تمام جزیره به شادی و جشن می پردازند ،

و مکان های تفریحی و باشگاه ها از میهمان های جوان و پر شور پر می شوند.

 

 

7. ساحل رایلی

امروزه ساحل رایلی در لیست سفر گردشگران با هوش، یکی از بهترین گزینه ها در میان مناطق ساحلی تایلند است.

درست در جنوب ساحل آ او نانگ (Ao Nang)، کنار یک پرتگاه سنگی که تنها با قایق می شود به آن رفت،

ساحل رایلی قرار دارد که دنیایی آرام و فوق العاده را ارائه می دهد.

تنها در یک شبه جزیره کوچک، می توانید سواحلی با شن های سفید، صخره های آهکی، مناظر زیبا،

غارها و یک تالاب که در میان صخره ها مخفی شده و با موج ها شکل گرفته و تغذیه می شود را ببینید.

نکته جالب این است که فاصله تمام اینها با هم، یک قدم زدن کوتاه می باشد!

ساحل رایلی که همانند یک بهشت استوایی است، بدون هیچ جاده و زحمتی،

مکانی عالی برای روزهایی است که تنبلی به سراغتان آمده و یا قصد ماجراجویی دارید.

 

 

8. ایوتهایا (Ayutthaya)

در چهارصد سال، ایوتهایا از یک پایتخت سیاسی و تجاری، تبدیل به یک شهر کاملاً مخدوش شد که غارت شده،

آتش زده شده و رها شده بود تا کاملاً خراب شود.

این شهر درگیر کشمکشی بر سر قدرت دائمی با همسایه اش، برمه (Burma) شده بود،

با این حال باز هم یک مرکز شکوفایی برای تجارت منطقه و یک کلان شهر باقی ماند،

که در آن فرهنگ و هنر با هم ترکیب شده بودند.

ایوتهایا که در آن زمان تکنیک ها و سبک های پیچیده ای را به نمایش گذاشته بود،

دارای میراث معماری است که همگی ترکیبی از سبک های لپربی (Lopburi)، سوخوتای (Sukhothai)، دوارواتی (Dvaravati)،

یو تونگ (U-Thong)، خمر (Khmer) و ایرانی می باشند.

امروزه معبد ایوتهایا و خرابه های قصرها ، یادآور گذشته با شکوه سیام (Siam)،

و همچنین یکی از تاریک ترین دوران های تاریخ تایلند می باشند.

 

 

9. پارک ملی خائو یای (Khao Yai)

پارک ملی خائو یای که یکی از میراث جهانی یونسکو است، دومین پارک بزرگ تایلند می باشد؛

که مساحتی بالغ بر 2168 کیلومتر مربعی دارد و یکی از پر بازدیدترین پارک های ملی به شمار می آید.

این پارک در چهار استان واقع شده است که سارابوری (Saraburi) در غرب، ناخون نایوک (Nakhon Nayok) در شرق،

ناخون راتچاسیما (Nakhon Ratchasima) در شمال و پاراچینبوری (Parachinburi) در شرق هستند.

بلندترین قله آن، در کائو روم Khao Rom و 1351متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد.

این منطقه که دارای مناظر سر زنده و کوهستانی، دره های حاصلخیز، آبشارهای پر آب و تنوع زیستی می باشد،

یک منطقه گردشگری پر رونق در تمام طول سال است که فقط سه ساعت با بانکوک فاصله دارد.

خائو یای همچنین دارای یک حیات وحش متنوع است ،

که شامل 320 گونه از پرندگان، 67 نوع پستاندار و هزاران گونه گیاهی دیگر می باشد.

 

 

10. معبد طلوع (Wat Arun)

وات آرون که در میان محلی ها به وات چائنگ (Wat Chaeng) معروف است،

در بخش غربی تونبوری (Thonvuri) رودخانه چائو فرایا (Chao Phraya) واقع شده.

باورهای مردم بر این اساس است که شاه تاکسین (Taksin) پس از اینکه با جنگیدن از ایوتهایا خارج شد،

درست در زمان طلوع خورشید به این معبد رسید.

البته این عمل در آن زمان توسط ارتش برمه طراحی شده بود.

بعدها او این معبد را از نو ساخت و آن را وات چائنگ، معبد طلوع نامگذاری کرد.

در زمان حکومت شاه تاکسین یعنی دوره تونبوری، وات چائنگ معبد اصلی بود و مجسمه زمردی بودا (Emerald Buddha) ؛

و مجسمه بودایی معروف دیگری به نام فرا بنگ (Phra Bang) را در خود جای داده بود،

که هر جفتشان از وینتیان (Vientiane) به اینجا آورده شده بودند.

 

 

غذاهای تایلنــــدی

 

1. تام یام گونگ ( Tom Yum Goong ) 

 

تام یام گونگ یک سوپ تند میگو می باشد و به جرات می توان گفت عطری تایلندی و ناب دارد.

ادویه جات استفاده شده در این سوپ بسیار لذت بخش و عالی از عطر سنبل هندی ،

فلفل ، کوشنه ، برگ های خشک شده ی مختلف ،موسیر ،

و آب آهک دار و همه طعم های ناب را در این غذای خوشمزه حس می کنید .

از مواد اصلی استفاده شده در این غذا میگو و قارچ است که با سس مخصوصِ ماهی ،

طعم دار می شوند و مزه ی تند و ترش آن نشان دهنده غذایی تایلندی است ،

تام یام گونگ را می توان در هر وعده ی غذایی خود استفاده کنید .

 

 

2. تام خا گای ( Tom Kha Gai )

 

این بار با یک معجون خوش بو و پر طرفدار تایلندی را میخواهیم معرفی کنیم،

این غذا یکی از غذاهایی است که آن قدر طعمی عجیب دارد،

که شاید تا به حال مزه ای مانند آن را در زندگیتان نچشیده باشید.

این غذا در واقع سوپ مرغ است که با شیر نارگیل طبخ و تهیه می شود،

و ساقه ی سنبل هندی آن باعث می شود طعم خوش طعمی را پیدا کند،

در این غذا فلفل تند و آتشین ، مرغ های نواری خرد شده ، موسیر و کوشنه ، همه با شیرِ نارگیل مخلوط می شوند؛

و طعمی به یاد ماندنی را در ذهن هر گردشگر تور تایلند به جا خواهد گذاشت.

این غذا ، سوپی است کرم مانند با مزه تند و آتشین اما نرم و دوست داشتنی که با فلفل های قرمز و برگ های کرفس،

سرو و تزئین میشود و شما می توانید نهایت لذت را آن را ببرید.

 

 

3. پد تایلندی (Pad Thai  )

 پد تایی یا پد تایلندی همان پاستا یا رشته های نودل می باشد که به روش تایلندی پخته و طبخ می شود،

این غذایی است که از تایلندی ها در تمام جهان شناخته شده است،

و به نوعی می توان گفت یک غذای بین المللی در تایلند محسوب می شود.

برای تهیه این غذا ، نودل ها را به وسیله پلو پزهای داغ خوب می پزند و آبکش و بعد سرخ می کنند.

از دیگر موادی که در تهیه این غذا استفاده می گردد لوبیا ، پیاز ، تخم مرغ ، پودر فلفل و بادام زمینی،

میگو به همراه سس مخصوص غذاهای دریایی است که عطر و طعمی بسیارجالبی دارد،

و کاملا هر گردشگری در تور تایلند را جذب و محو خود می کند.

برخی آشپزان مطرح در تایلند عقیده دارند که نودل ها در این غذا باید تقریبا به مرز سوختن برسند،

و سریع سرو شوند و بعضی دیگر نظرات متفاوت دیگر ، پد تایی ظاهری زیبا و تحریک کننده دارد ،

و به خوبی توجه شما گردشگران را به خود جلب می کند.

 

 

4. سام تام ( Som Tom )

سام تام در واقع یک سالاد است اما دلیل اینکه آن را در لیست غذاها آوردیم این است ،

که آن قدر در این سالاد خوشمزه تایلندی مواد مقوی و زیادی استفاده شده است،

که می تواند به عنوان یک وعده غذای کامل استفاده و میل شود ،

این غذا هم مثل اغلب خوراکی های تایلندی طعمی تند همراه با ترشیِ دل انگیزی دارد ،

میگوی خشک شده و خرچنگ به انتخابِ خودتان در سام تام استفاده می شود؛

و بنا به سلیقه تان در سفر  انتخاب و سفارش دهید .

ضمنا بادام زمینی هم عضو ثابت این سالاد است و همین است که آن را به غذائی بسیار پر کالری تبدیل کرده است،

و اینکه طعم این سالاد عالی آن قدر عجیب و دوست داشتنی است که با هر چنگال که از آن امتحان می کنید،

طعمی جدیدی از : تندی ، ترشی و حتی شیرینی را احساس می کنید؛

و همین هنر آشپزان تایلند را زبانزد گردشگران کرده است .

 

 

5. گائنگ دائنگ ( Gaeng Daeng )

 

گائنگ دائنگ که به کاریِ قرمز هم معروف است نوعی غذای آبکی اما بسیار خوشمزه است ،

در این غذا از گوشت های لقمه ای تازه استفاده می شود که همین باعث شده است،

تفاوت طعم این غذا با غذاهای تایلندی دیگر کاملا متمایز باشد .

برای درست کردن این خوراک خوشمزه خمیر کاریِ قرمز را با شیرِ نارگیل ،

که قبلا خیس و طعم دار شده است استفاده می شود ،

مزه ی خمیر کاریِ قرمز و گوشت ، آن قدر جذاب می باشد،

که شک و تردید را در انتخاب آن شما کاملا به صفر می رساند .

این غذا تقریبا شیرین است و به طرز عجیبی با خوردن آن زبان حس سوزن سوزن شدن به خود می گیرد؛

و با توجه به پرطرفدار بودن این غذا هر گردشگر تور تایلند حتما در سفر خود آن را تست می کند .

 

 

میوه های معروف تایلند

 

یکی از لذت های بازدید از مناطق گرمسیری امتحان میوه های استوایی فوق العاده اش است.

میوه هایی که به دلیل طولانی بودن مسافتش به بازارهای غربی نمی رسند،

و اگر هم برسند با ماهیت اصلیشان متفاوند و بسیار گران قیمت می باشند.

در این جزیره رویایی علاوه بر موز، آناناس و نارگیل میوه های عجیب و غریب دیگری یافت می شوند،

که تنها در اقلیم خاص این سرزمین پرورش می یابند. 

 

1 . پاپایا با نام تایلندی مالاگور (Malagor)

پاپایا میوه‌ای است که در تمام فصول یافت می‌شود و طعمی شیرین و بافتی کره مانند دارد.

این میوه گلابی‌شکل حدود 15 تا 20 سانتی‌متر طول دارد و گوشت آن به رنگ نارنجی متمایل به صورتی یا زرد است.

میوه پاپایا فواید بسیار زیادی برای پوست و مو دارد و نه تنها خود میوه که سایر قسمت‌های آن نیز سرشار از خاصیت است.

آنزیم پاپایا که Papain نام دارد، برای هضم پروتئین بسیار مفید است.

پاپایا میوه‌ای درختی است که بعضی افراد آن را به نام خربزه درختی نیز می‌شناسند و معمولا از عصاره آن در تولید آدامس استفاده می‌شود.

نخستین بار پاپایا در آمریکای مرکزی کشف شد و پس از آن کاشفانی از اسپانیا ،

و پرتقال این میوه خوش‌طعم را به بخش‌های دیگری از کره زمین هدیه دادند.

 

 

 

پاپایا در مناطق گرمسیری مانند فیلیپین، آفریقا و هند نیز وجود دارد.

امروزه آمریکا، مکزیک و پورتوریکو بزرگ‌ترین تولد کنندگان میوه پاپایا در جهان هستند. 

به جز آنزیم پاپایین، میوه پاپایا سرشار از آنتی اکسیدان‌هایی نظیر کاروتن و ویتامین C و فلانودیهایی مانند ویتامین B،

 فولات و اسید پانتوتنیک و مواد معدنی مانند پتاسیم، منیزیم و همچنین فیبر است.

از پالپ میوه پاپایا در تولید بسیاری از کرم‌های صورت و شامپوها استفاده می‌شود.

 

 

2 . انبه با نام انگلیسی مانگو (Mango) و نام تایلندی مَمونگ (Mamuang)

انبه یا منجو Mango با نام علمی Mangifera ، میوه‌ای گرمسیری و از تیره پسته‌ایان است.

خاستگاه انبه از هزاران سال پیش در شبه‌ جزیره هند پرورش داده می‌شد،

و بین قرن پنجم و چهارم پیش از میلاد به آسیای شرقی رسید؛

گرچه این درخت امروزه در بسیاری از کشور های گرمسیری پرورش داده شده و در سراسر دنیا صادر می‌شود. 

میوه انبه علاوه بر مصارف خوراکی، آشپزی و آب‌ میوه‌ گیری، به عنوان طعم‌ دهنده، رنگ‌ دهنده و عطر کاربرد دارد.

برگ‌های درخت انبه نیز جهت مصارف زینتی قرار می‌گیرد.

 

 

3 . جک فروت با نام تایلندی کَنون (Kanoon)

جک فروت یک میوه بزرگ و درختی است که بیشتر در مناطق جنوب و جنوب شرقی آسیا و شرق آفریقا رشد می کند.

هر یک عدد از این میوه ها بین ۴٫۵ تا ۴۵ کیلوگرم می تواند وزن داشته باشد.

به همین دلیل، سنگین ترین میوه درختی در جهان نیز به شمار می رود.

درخت این میوه نیز بین ۹ تا ۱۵ متر ارتفاع دارد و در طول سال، حدود ۱۵۰ عدد جک فروت تولید می کنند.

از آن جا که درختان این میوه در کشورهای هند، تایلند، مالزی و بنگلادش رشد می کنند، می توان گفته که یک گیاه بین المللی است.

در جنوب هند این میوه را با نام «چاکا پاژام» می شناسند.

پرتغالی ها برای سهولت بیشتر خود، آن را جاکا نامیدند و از این رو در زبان انگلیسی به نام «جک فروت» مشهور شد.

 

 

جک فروت مملو از مواد مغذی و ویتامین هاست.

این میوه، سبز رنگ، آبدار و معطر بوده و مملو از پروتئین، پتاسیم و ویتامین B است.

گفته می شود هر لیوان از آب این میوه حدود ۹۵ کالری دارد.

وقتی جک فروت را باز می کنید، می بینید که صدها دانه دارد.

این دانه ها سرشار از کلسیم، آهن، پروتئین و پتاسیم هستند.

به دلیل وجود این همه مواد مفید، لقب «معجزه زمین» به آن داده شده است.

علاوه بر تمامی یاد شده در بالا، این میوه ویتامین C هم دارد.

هنگامی که جک فروت رسیده و خام باشد، گوشتی به رنگ آناناس خواهد داشت.

گفته می شود که طعم آن نیز چیزی بین آناناس و گلابی است. اما وقتی چند ساعت پخته می شود،

طعمی همانند گوشت به خود می گیرد که برای استفاده در غذاهایی همانند ناچو یا تاکو بسیار عالی است.

 

 

4 . مژکی (به زبان انگلیسی: رامبوتان یا Rambutan و به زبان تایلندی: نگوآر یا NgoR)

رامبوتان ( Rambutan ) از میوه های عجیب و غریب از نگاه مردم  مناطق غیراستوایی است.

برای مردم مالزی، تایلند، فیلیپین، ویتنام، بورنئو، و کشورهای استوایی مانند کنگو رامبوتان میوه نسبتا شایعی است،

چیزی معادل سیب برای مردم  ساکن در آب و هوای سردتر!

کلمه “rambut” در نام میوه rambutan کلمه ای مالایی است به معنی’مودار، و این اشاره به پوست این میوه دارد.

در واقع، بدون برآمدگی های نرم  روی پوست، رامبوتان همان لیچی  (litchee) است ،

و در همان خانواده گیاهی  تقسیم بندی می شود.

دیگر اعضای خانواده گیاه شناسی، با عنوان Sapindaceae، عبارتند از:  longan ، canepa، pulasan،guaraná

طول میوه رامبوتان در حدود 2 تا 3 اینچ بوده و بیضی شکل است ،

ولی در برخی مواقع می تواند کره ای یا در صورت عدم توسعه هسته کشیده تر باشد.

میوه رسیده به رنگ قرمز روشن بوده و در برخی موارد زرد رنگ با سایه های نارنجی می باشد.

 

 

طبق تحقیق برترین های جهان رامبوتان از میوه های جنوب شرقی آسیا و بومی مالزی و اندونزی و تایلند است.

این میوه بومی مناطق استوایی بوده و کشورهای آسیای جنوب شرقی مانند،

مالزی و ویتنام، مهمترین تولید و صادرکنندگان آن به سراسر جهان به شمار می روند.

رامبوتان میوه ای گرمسیری است که با نام علمی سرخالوی مژکی شناخته شده است.

رامبوتان به صورت خام و کنسرو شده ویا آب میوه در فروشگاه ها به فروش می رسد.

رامبوتان به شکل خوشه ای روی درخت خود می روید و در دو رنگ زرد و قرمز موجود است.

رامبوتان زرد طعمی ترش و شیرین و رامبوتان قرمز مزه شیرین دارد.

برای مصرف هر دو گونه، با برش دادن پوسته رنگی، آن را جدا کرده ،

و گوشته سفید (گاهی متمایل به صورتی) و آبدار میوه را میل می کنند.

داخل میوه هسته ای به رنگ قهوه ای روشن و به قطر 2 سانتی متر وجود دارد.

میوه رامبوتان را اغلب به صورت خام مصرف می کنند ،

و به خاطر رنگ سفید آن کمتر در سالاد های میوه مورد مصرف قرار می گیرد.

این میوه سرشار از ویتامین C و کلسیم بوده و همچنین دارای آهن و فیبر است،

به همین جهت خوردن آن برای افراد دارای کم خونی ناشی از فقر آهن هم توصیه می شود.

 

 

5 . سانتول با نام تایلندی گراتُن (Gratawn)

سانتول درختی بزرگ و سریع الرشد می باشد. ارتفاع درخت تا 50 متر می رسد.

برگ ها در گروه های سه تایی هستند. در این گونه گیاهی دو رقم مهم وجود داد.رقم زرد و رقم قرمز.

برگ های واریته زرد هنگامیکه درخت مسن تر می شود و میوه های شیرین می شوند به رنگ زرد در می آیند. 

در رقم قرمز سطح زیرین برگ با رسیدن میوه به رنگ قرمز درمی آید و حالت مخملی دارند. 

همچنین در رقم قرمز پوست میوه ها کلفت تر بوده و گوشت کمتری داشته و کمی ترش هستند.

از هر دو رقم میوه های بسیار خوبی وجود دارد. میوه ها تقریباً سایز سیب هستند.

آبدار بوده و طعم میوه ها شیرین و یا ترش می باشد. در پورتوریکو در بین ماه های آگوست و سپتامبر محصول می دهد. 

سانتول درخت میوه ای گرمسیری است. این گونه گیاهی در آسیای جنوبی رشد دارد.

 

 

سانتول بومی اندونزی و مالزی می باشد.

همچنین این گیاه به سریلانکا ، هند و بورنئو نیز معرفی شده است. 

این میوه در مناطق بومی در فروشگاه ها به فروش می رسد.

سانتول را به اسامی محلی donka و donga نیز می شناسند.

در زبان مالایی هم به kecapi, kelampu, ranggu, sentul معروف می باشد.

خواص درمانی و کاربردها: تنه درخت سانتول حاوی آلکالوئید های سمی و تلخ می باشد. 

ریشه های سانتول معطر بوده و ضد نفخ و ضد انقباض های شکم می باشد.

 

 

همچنین ریشه این گونه گیاهی ضد میکروب و نیروزا است.

سانتول در کربوهیدرات غنی بوده و در کلسیم ضعیف می باشد. 

برگ های جوان را روی پوشت گذاشته و معرق می باشد. 

برگ ها دارای ترپنوئیدها می باشند.

میوه ها در مناطق بومی مصرف مصرف داشته و در دسرها و مرباجات استفاده می گردد. 

 

 

6 . زرگیل با نام انگلیسی لانگ سات (Langsat) و نام تایلندی لانگ کُرنگ (Longkorng)

زَرگیل میوهٔ گیاهی است با نام علمی زرگیل اهلی (Lansium domesticum) از تیرهٔ سنجدتلخیان (Meliaceae)،

و راستهٔ افراسانان (Sapindales) که اندازهٔ آن دو و نیم تا پنج سانتیمتر و به شکل بیضوی یا کروی است،

و آرایشی خوشه‌ای دارد و به صورت خوشه‌های دو تا سی تایی است.

 

 

رنگ آن زرد مایل به خاکستری یا قهوه‌ای یا صورتی کم رنگ است ،

و دارای پوست مخملی نازک یا ضخیمی است که حاوی شیرابه است؛

در زیر پوست آن گوشتهٔ شفاف و آبدار قرار دارد که از پنج تا شش برش یا پره تشکیل شده است؛

طعم آن ترش و شیرین است و اکثراً در جنوب تایلند و مالزی و اندونزی و فیلیپین می‌روید.

 

 

7 . سیب رز با نام انگلیسی رُز اَپل (Rose Apple) و نام تایلندی چَمپو (Champoo)

این میوه با ظاهری شبیه به زنگوله با پوسته ای درخشان و گوشتی بسیار ترد می باشد.

از سری میوه های استوایی ، سیب رز یا Rose Apple که در تایلند Chom-Poo نامیده می شود،

و همانند سیب های ایران ما در دو نوع سبز و قرمز موجود است بخورید.

این میوه شکل و شمایلی شبیه به گلابی دارد و میوه اتی بسیار ترد و خوشمزه می باشد و البته قیمت بالایی نیز ندارد.

  

تایلندی های سیب رُز را با نمک و یا با شکر می خورند و البته می تواندی بشقاب میوه های تایلندی را سفارش دهید،

تا انبوهی از میوه های متنوع تایلندی پوست کنده و قطعه قطعه شده برای شما سرو شود،

تا انبوهی از میوه های متنوع استوایی را همزمان بتوانید امتحان کنید.

 

 

این میوه قند زیادی ندارد و سرشار از فیبر و آب بوده و بسیار خوشمزه و خوش طعم می باشد.

 

 

تقریبا در همه ی فصول سال و در همه جای تایلند می توانید این میوه را تهیه کنید و میل کنید.

البته از میوه فروش های دوره گرد نیز می توانید این میوه را آماده و به صورت پوست کنده و قطعه قطعه شده ،

و با نمک و شکر و حتی فلفلی که تایلندی ها بر روی میوه ها ریخته و می خورند خرید کنید.

 

8 . دارابی با نام انگلیسی پومِلو (Pomello) و نام تایلندی سوم او (Som-oh)

 منشأ میوه پوملو از جزایر هند و مالزی می باشد.

دارابی یا پومیلو از خانواده سدابیان، جزء مرکبات و شبیه به گریپ فروت می باشد اما از آن بزرگتر است.

در واقع بزرگترین میوه در مرکبات به شمار می آید. پوست این میوه،

حدود 15 تا 25 سانتیمتر قطر دارد و رسیده آن به رنگ های سبز، زرد و  رنگ هایی بین این دو می باشد.

گوشت پوملو اغلب به رنگ زرد است اما انواع صورتی و قرمز آن نیز به ندرت یافت می شود.

 

 

پوست و گوشت میوه پوملو هردو قابل استفاده است.

پوست پوملو شیرین است و معمولا در تهیه انواع دسرها، شیرینی ها و همچنین مارمالاد استفاده می گردد.

گوشت پوملو نیز با اینکه کم آب تر و سفت تر از گریپ فروت است،

اما مزه شیرین و قابل توجهی دارد البته انواع ترش آن نیز یافت می گردد.

 

 

یکی از فواید میوه پوملو وجود میزان زیادی از ویتامین A  است.

این ویتامین باعث تقویت قوه بینایی و همچنین بهبود سریع زخم ها می شود و برای شما بسیار مفید است.

یکی دیگر از خواص پوملو ویتامن B است.

این ویتامین قوای بدنی را تقویت کرده و برای ضعف عمومی بدن بسیار مفید است.

 

 

میوه پومالو دارای مقداری ویتامین c است که وظیفه رشد و ترمیم بافت های بدن،

بهبودی زخمها و کاهش اثرات زخم روی پوست را بر عهده دارد.

همچنین این ویتامین بافت های استخوانی و شبه استخوانی ( غضروف ) را ترمیم می کند.

جالب است بدانید که ویتامین C موجود در میوه پوملو چندین برابر پرتقال است.

 

 

یکی دیگر از فواید گریپ فروت چینی بیوفلانویید یا ویتامین P است .

این ویتامین در پوست میوه پوملو موجود است.

 

 

وظیفه این ویتامین در بدن حفاظت از رگها و ممانعت از تصلب شرایین ( سخت شدن رگ ها ) می باشد.

ویتامین p موجب جوان سازی و شادابی پوست هم می شود.

فسفر موجود در این میوه عنصری مهم در فرآیند متابولیسم،

( تجزیه مواد و آزاد کردن انرژی آن ها ) چربی ها و نشاسته ها برای تامین توان و نیروی بدنی است.

پتاسیم  هم که باعث کنترل فشار خون ، شادی و تحرک شما خواهد شد.

باید بدانید که پتاسیم موجب ضعف ماهیچه ها و اعصاب هم می شود.

 

9 . خارگیل با نام انگلیسی دورین (Durin) و نام تایلندی توری ین (Tu- Rian) 

می توان از خارگیل به عنوان شاه میوه های تایلندی نام برد.

خارگیل یا دوریان میوه ای پرطرفدار است که در کشورهایی چون مالزی، برونئی، اندونزی بسیار یافت می شود ،

و به کشورهای مختلفی از جمله چین نیز صادر می شود.

چینی ها به قول معروف برای این میوه سر و دست می شکنند.

 

 

چینی ها طعم این میوه را به کاستارد (دسری تشکیل شده از ترکیب حرارت دیده خامه، زرده تخم مرغ،شیر)،

و رایحه آن را به جورابی بد بو تشبیه کرده اند، از این رو آنها دوریان را میوه ای با طعم بهشت و رایحه جهنم می نامند.

خارگیل به پادشاه میوه ها نیز شهرت دارد، در طب سنتی چینی ها از جایگاه ویژه ای برخودار است ،

تا جایی که آنها حتی پس از مصرف ماده گوشتی درون میوه، داخل پوست کاسه مانند آن، آب می ریزند و می نوشند.

 

 

 

می توان گفت که پوست آن حکم یک لیوان جادویی شفابخش را دارد که خواص خود را به آب انتقال می دهد،

این میوه موجب تعریق فراوان می شود و از برگ آن به عنوان یک تب بر قوی استفاده می شود.

فیبر، پتاسیم، پروتئین و ویتامین c هم از چیزهای مفیدی است که در پادشاه میوه ها پنهان شده اند.

همچنین باید گفت که میزان انرژی نهفته در این میوه به قدری است که از آن در مواد انرژی زا نیز استفاده می شود.

 

 

افسردگی و بی خوابی را از بین می برد.این میوه کاهش دهنده موثر کلسترول می باشد.

پروتئین فراوان موجود در آن، به رشد عضلات کمک می کند.

این میوه که منبع عالی ویتامین c است بدن را در مقابل عفونت ها مقاوم می سازد و رادیکال های آزاد و مضر را از بین می برد.

فولات موجود در آن به تولید گلبول های قرمز کمک می کند.

خارگیل که منبع غنی منگنز است، در تنظیم میزان قند خون موثر است.

این گیاه به افزایش اشتها کمک می کند.

 

 

این میوه که سرشار از مواد مغذی و انرژی زا است برای سلامت گلبول های سفید مفید است.

فیبر فراوان موجود در این میوه مانع یبوست می شود.

پتاسیم موجود در آن برای استخوان ها مفید می باشد.

اگر از میگرن رنج می برید، خوردن این میوه می تواند سر درد شما را تسکین دهد.

ریبوفلاوین (نوعی ویتامین B) موجود در آن برای درمان میگرن بسیار مفید است.

 

10 . انگور برمه 

این میوه که زبان تایلندی به آن مافای ( Mafai ) می گویند با ظاهری خوشه ای و طعمی ترش.

محل کشت این در سراسر آسیا یافت می شود، که بیشتر در هند (آشام)، برمه، چین (یوننان، هینان)،

ویتنام، لائوس، تایلند، جزایر اندام و نیکوبار، جزایر شبه جزیره مالزی کشت می شود.

این گیاه در جنگل های همیشه سبز در طیف وسیعی از خاک ها رشد می کند.

میوه جمع آوری شده و به صورت محلی استفاده می شود،

به عنوان میوه خورده می شود، و یا به عنوان نوشیدنی استفاده می شود.

همچنین برای درمان بیماری های پوستی استفاده می شود.

 

 

پوست، ریشه و چوب برای مصرف دارویی برداشت می شود.

عملکرد دربین 20 تا 25 کیلوگرمدر هر درخت متغیر است.

این یک میوه کوچک و آبدار با طعم خوب است.

این یک درخت همیشه سبز متوسط و آهسته در حال رشد است ،

که تا 15-25 متر ارتفاع و قطر 25-70 سانتی متر با یک دور و یک تاج سایه طول دارد.

پوست این میوه قهوه ای رنگ است، گیاه نور خورشید را ترجیح می دهد.

این گیاه در خاک های شنی و گرانیت رشد می کند اما در گستره وسیعی از خاک ها،

در مناطق خوب و خنثی و همچنین مواد مرطوب موفق می شود.

میوه های این درخت ملایم آویزان هستند؛ از پایین شاخه ها تا بالای درختان،

آنها تعداد زیادی هستند که شاخه ها را خم می کنند.

 

 

بعضی از آنها سبز هستند، بعضی از آنها زرد هستند و برخی قرمز هستند، آنها مانند توپ هایی براق کوچک هستند.

این میوه ها طعم شاداب، ترش و شیرین است.

انگور Burmese در مناطق مرطوب، مرطوب گرمسیری و جنگل های کم ارتفاع تا 1000 متر رشد می کند.

مناطق رو به رشد هند گسترش یافته از تپه های سیکیم به مرز نپال؛ تپه های دارجلینگ،

آرانچال پرادش، تریپورا و آسام.مناطق بزرگ انگور برمه در شمال بنگال غربی عبارتند از ،

کوه هایخار، جالپایگیوری، دارجلینگ و ولسوالی های اوتار و داکسین دینژپور.

 

 

کشور تلاش های متمرکز کشت را ندارد و بنابراین میوه ها به طرز مزه متفاوتند.

انگور برمه اغلب پروژه های کشت زراعی محلی است.

میوه آن یک شکل تخم مرغ مانند، رنگ زرد ، صورتی به رنگ قرمز یا بنفش روشن است.

این میوه کوچک و آبدار با طعم خوب است. Burmese Grapes تا قطر 2.5-3.5 سانتی مترنیز می رسد.

این میوه شامل دانه 2-4 دانه بنفش قرمزاست. این یک میوه کوچک و آبدار با طعم خوب است.

مواد مغذی این میوه حاوی اسید اسکوربیک، آنزیم ها، بیوفلاوونویدها است.

این میوه دارای مواد معدنی مانندکروم، پتاسیم و منیزیم و غیره است و همچنین ویتامین های B به اسیدهای آمینه است.

بیشترین مقدار آهن، 5.34 میلی گرمدر این میوه وجود دارد.

پتاسیم این میوه دو برابر موز است.منیزیم این میوه از هندوانه و دانه های کتان و برنج و بادام بیشتر است.

 

 

منیزیم بالای این میوه کمک می کند تا جذب پتاسیم هر چه سریعتر انجام شود.

با خوردن این میوه فشار خونتان تثبیت میشود و با خوردن این میوه بیماری های قلبی را فراموش می کنید.

ویتامین ث موجود در این میوه باعث می شود استخوان ها سالم و قوی بمانند.

این میوه سروتین مغز را تنظیم می کند ، کلیه ها با خوردن این میوه عملکرد بهتری دارند.

پتاسیم بالای آن خطر ابتلا به آرتروز و سرطان و مشکلات گوارشی را از بین می برد.

در تایلند مردم محلی با اضافه مردن آب و شکر به این میوه یک نوشیدنی عالی می سازند.

بیشتر مردم با اضافه مردن دارچین و زنجبیل و ماست و یا آب پرتقال و آب لیمو یک نوشیدنی خوشمزه می سازند.

می توانید با اضافه کردن سیر و روغن زیتون و آب پرتقال یک سس سالاد خوشمزه تهیه کنید.