قدیــــــمی تریــــن پنیـــــــر دنیــــــــا

 

پیدا شدن چند قالب زرد رنگ پنیر در کنار چندین مومیـــایی

 

شاید برایتان جالب باشد که بدانید قدیمی ترین پنیر دنیا چه جور پنیری بوده و از چه روشی درست شده است.

چند سال پیش در کنار چندین مومیایی، به طور اتفاقی چند قالب زرد رنگ پنیر پیدا شد،

که بعد از تحقیقات مشخص شد قدیمی ترین پنیرهای دنیا هستند،

پنیرهای مقوی و زود هضم که خیلی راحت هم درست می شده اند.

با اینکه تا به حال شواهد زیادی از تهیه پنیر در هزاران سال قبل از میلاد هم وجود داشته ،

اما هیچ وقت کسی آن ها را ندیده بود اما این بار پنیری صحیح و سالم پیدا شده؛

که تحقیق بر روی آن ها دانشمندان را با حقایق جالبی روبرو کرده است.

در ادامه آتا 2000 را همراهی کنید تا درباره قدیمی ترین پنیر دنیا و طرز کشف آن بیشتر حرف بزنیم.

 

 

در اواسط دهه ۱۹۳۰، یک باستان شناس سوئدی به اسم «فولک برگمن» ،

وقتی در بیابان تاکلاماکان در شمال غربی چین در حال کندوکاو بود به صدها مومیایی برخورد کرد.

بعد از این کشف اولیه، این مومیایی ها فراموش شدند،

تا اینکه یک تیم باستان شناسی چینی ؛

در اوایل سال ۲۰۰۰ مومیایی ها را دوباره کشف کرد.

مومیایی ها در داخل تابوت های چوبی ای بودند که شکلشان شبیه قایق های برعکس بود،

از طرفی روی تابوت ها هم با پوست حیوانات پوشیده شده بود ،

که باعث می شد هیچ هوایی به اجساد نرسد.

جالب است که این مومیایی با اینکه برای هزاران سال پیش هستند؛

اما به طرز شگفت آوری سالم مانده اند،

در واقع خاک نمکی و آب و هوای خشک بیابان کمک زیادی به حفظ آن ها کرده بود.

این مومیایی ها کاملا بی نام و نشان بودند و هیچ اسمی از آن ها در قبرستان نبود،

رنگ موهایشان قهوه ای روشن بود و ویژگی های ظاهری آن ها به آسیایی ها نمی خورد.

 

 

 مومیایی ها لباس داشتند و در کنار چکمه ای از جنس چرم و کلاهی از جنس پر،

بر روی گردن آن ها یک ماده ی عجیبی کشف شد،

که بعد از تحقیقات مشخص شد که قدیمی ترین پنیر دنیاست!

در واقع، در گردن بیشتر این مومیایی ها تکه هایی از یک ماده زرد رنگ بود،

که بعد از تحقیقات پنیر بودن آن ها به اثبات رسید!

بیابان، هوای خشک، پوشش های چوبی و پوست حیوانات ؛

همگی دست به دست هم دادند تا این مومیایی ها بعد از این همه سال سالم بمانند.

نوع دفن این مومیایی ها طوری بود که هیچ هوایی به داخل آن ها نفوذ نمی کرده،

و با این روش نه فقط بدن ها بلکه پنیرهایی که در گردنشان بوده هم سالم مانده است.

باستان شناسان با دیدن اینکه در قبر آن ها پنیر بوده بسیار تعجب کرده اند ،

چون تمدن های باستانی معمولا مرده ها را به همراه نان دفن می کردند نه پنیر.

 

 

 

 

 

 

پنیر بودن این مواد سال ها بعد و در سال ۲۰۱۱ بعد از تحقیقات زیاد در آلمان به اثبات رسید.

محققان نه فقط به قدیمی ترین پنیر دنیا رسیدند بلکه حتی فهمیدند ،

که انسان های باستانی چجوری این پنیر را درست می کرده اند،

نکته ی جالب این بود که آن ها برای تهیه ی پنیر،

به جای پنیر مایه از میکروبی خاص استفاده می کردند.

مراحل تولید پنیرهای این چنینی بر پایه ی ترکیب شیر با باکتری و مخمر بوده است،

روشی که به نظر می آید در بین باستانی ها خیلی معمول بوده است، در واقع،

درست کردن این پنیرهای پیدا شده  یک قلق خاص دارد و آن اینکه باید فقط از یک ماده درست شود:

از میکروبی که معمولا برای تهیه ی کفیر استفاده می شود!

با این تحقیقات معلوم شد که پنیرهای باستانی با آنزیم پنیر مایه درست نمی شدند،

آنزیمی که در روده چارپایان درست می شود و برای پنیرهای سفت مثل چدار لازم است.

 

 

بررسی های شیمیایی که بر روی این محصول لبنی انجام شده؛

نشان می دهد که این نوع پنیر هیچ لاکتوزی ندارد.

به عقیده ی متخصصان انسان های باستانی،

از یک روش ساده و سریع برای تولید این پنیر استفاده می کردند.

این روش نقش حیاتی در گسترش سنت گله داری ؛

و تولید محصولات لبنی در سراسر قاره ی آسیا داشته است.

این کشف جدید کاملا غیر عادی بوده چون دانشمندان تا قبل از این فکر می کردند،

که در آن زمان برای درست کردن پنیر باید حتما حیوانی کشته شود.

اگر انسان های باستانی پنیر را به کمک محرک های کفیری درست می کردند؛

مراحل آسان تر و مقرون به صرفه تری پیش رو داشتند،

و هیچ نیازی هم به چارپایان نداشته اند.

با دیدن این پنیر یاد پنیر کوتاژ می افتید،

کوتاژ یکی از پر مصرف ترین پنیرهای امروزی است،

که به طور گسترده در سراسر دنیا استفاده می شود.

شرایط استثنائی این بیابان باعث شده که محصولات لبنی بتوانند قرن ها سالم بمانند.

یافته هایی که از بررسی این پنیرها به دست آمده،

در فوریه سال ۲۰۱۴ در یک مجله ی باستان شناسی و علمی منتشر شد.

به گفته ی نویسنده، این روش درست کردن پنیر،

اولین بار در خاورمیانه شروع شده و در دیگر نقاط آسیا هم رواج پیدا کرده است.

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *