یک کارگر ساختمانی میراث روستایی سمنانی‌ها را حفظ کرد …
یک کارگر ساده که در ساختمان کار می کرد اکنون میراث روستایی سمنانی ها را در خانه اش حفظ کرده؛
و میزبان گردشگران در اقامتگاه بومی اش از سراسر ایران شده است.
به گزارش خبرنگار مهر، همه او را عمو علی صدا می زنند او عمو علی همه کسانی است که به خانه_موزه اش می روند .
گردشگران و مسافران خانه او بسیار اوقات به دیدن خودش مشتاق تر هستند تا خانه و موزه اش.
علی خنجری را تا همین چند سال پیش به عنوان کارگر ساختمانی کار می کرد و کسی نمی شناختش.
تا اینکه قاسمی معاون گردشگری شاهرود یک روز در کنارش چای خورد و متوجه شد که او نقاش، هنرمند، نوازنده و خوش ذوق است؛
و در سالهای اخیر هر آنچه که مربوط به زندگی گذشته مردم سمنان بوده را جمع آوری می کرده است.
قاسمی به او پیشنهاد کرد ،
که محلی برای نمایش این اشیا و اقامت مهمانان فراهم کند و تاکید داشت که « خودش باشد.»
تا همین چند سال پیش همه فکر می کردند که این کارگر ساده ساختمانی که وسایل قدیمی زندگی روزمره مردم را جمع می کند،
چند سالی از زندگی معمولی و هم سن و سالهای خودش عقب است حتی او هم به همین باور رسیده بود.
بعضی ها کارهایش را نقد می کردند و برایشان سوال بود،
که چرا هر آنچه که آنها از چرخه زندگی شان خارج می کنند را جمع می کند .
اما حالا همان افراد برای دیدن این وسایل باید به قلعه اش بروند و برای دیدن موزه اش دو هزار تومان بلیت بخرند.
او آشپزخانه و یکی از اتاق هایی که در آن زندگی می کرد را به موزه تبدیل کرده ؛
و همه ملزومات زندگی مردم سمنان را در آن جمع کرده است.
طراحی و چیدمان این وسایل هم به ابتکار خودش بوده و چون نقاش است؛
تصویری برجسته از نمای قدیمی روستای قیچ قلعه را هم روی دیواری ایجاد کرده است ؛
تا همه به یاد بیاورند که درگذشته قیچ قلعه چه شکلی بوده است و چه خانه های گلی و خشتی داشت که اکنون دیگر نیست.
علی خنجری کارهای هنری خودش را به نمایش گذاشته است از نقاشی ها تا هنرهای خودآموخته اش را.
او تصویری از امام خمینی را نقاشی کرده است ،
و می تواند تصویر هر شخصی را که کمتر از یک دقیقه دیده نقاشی کند.
او ساز هم می نوازد به خصوص برای مهمانانی که به خانه اش می روند.
از همه شهرها برای اقامت در خانه اش می آیند؛
و برخی از افراد تنها برای اینکه با او بنشینند و به حرف هایش گوش دهند ؛
گفته هایی که با لهجه سمنانی ها عجین شده است.
او برای مهمانانش همه چیز فراهم می کند،
از پذیرایی تا اقامت در اتاق های محدودی که برای 70 مسافر تجهیز کرده است.
قاسمی معاون گردشگری شاهرود به او ایراداتی می گیرد که او در بخش اقامتگاههای بوم گردی بی عیب باشد؛
چون عموعلی هنوز خودش را فراموش نکرده است با اینکه خانه و موزه اش به سوددهی رسیده است.
قیچ قلعه و موزه عموعلی در سال 96 یک هزار و 250 نفر بازدید کننده داشت اما در طول ایام نوروز 97 او میزبان هزار نفر بود.
این افراد از شهرهای مختلف سمنان هم آمده بودند تا به یاد بیاورند ؛
که معماری قدیمی قیچ قلعه به چه شکل بوده است شاید چون این معماری خانه و موزه را در هیچ کجا ندیده اند.
اینجا یک خانه خیلی ساده است و با ساکنانی ساده تر.
هر گردشگری که به این جا می آید از همان دم وقتی استقبال عمو علی را می بیند متوجه می شود ،
که از تکلف خبری نیست همین است که باعث میشود گردشگران از این خانه بیرون نروند.
او لباسی را به تن می کند که همسرش دوخته است او هنوز سنت خانوادگی اش را حفظ کرده است؛
و وقتی صندلی برای مهمان نباشد تلویزیونی را برای مهمانانش می آورد تا روی آن بنشینند ؛
می گوید که باید وقتی دور هم هستیم در دنیای واقعی زندگی کنیم نه مجازی.