کلیسای صخره ای قرن شانزدهمی در ایتالیا
یک کلیسای صخره ای در شمال ایتالیا وجود دارد که قدمتش به قرن شانزدهم باز می‌گردد،
و درست در کنار یک صخره ساخته شده است.
این کلیسا که نامش مدونا دلا کرونا (Sanctuary of Madonna della Corona) است،
در نزدیکی دریاچه گارا بر روی کوه بالدو واقع شده است و با نگاه اول به نظر می‌رسد ،
که در وسط هوا معلق مانده است و دلیلش هم نوع ساخت آن و موقعیت مکانی آن در کنار صخره است.
جالب است بدانید ساخته شدن آن بر روی صخره به حفظ آن از قرن شانزدهم تا کنون کمک بزرگی کرده است؛
و دلیل مهمی که باعث شده این کلیسا با این ظرافت و تمیزی باقی بماند،
این بوده که دسترسی به آن بسیار سخت بوده است ؛
و به همین دلیل از تخریب آن در این همه سال جلوگیری شده است.
از همه جالب تر اینکه قبل از شروع ساخت این کلیسا،
محل آن جای مقدسی محسوب می‌شده و مردان مقدس راه صعب العبور آن را طی می‌کردند،
و در این کوه صخره‌ای دور هم جمع می‌شدند و در سکوت و آرامش مطلق عبادت می‌کردند و به خلسه می‌رفتند.
تا اینکه بعدتر‌ها در سال 1530، ساخت این کلیسا شروع شده است؛
و تا قرن نوزدهم کم کم ساخت آن تکمیل و تکمیل‌تر شده است.
در واقع نمای کنونی این کلیسا که به سبک معماری گوتیک ساخته شده،
مربوط به بازسازی کلیسا در سال 1899 می‌شود و قدمت بیشتری ندارد.
البته بازسازی روی این کلیسا در سال های بعد از آن نیز انجام شده است.
با اینکه همان طور که گفته شد این کلیسا به خوبی حفظ شده بود،
اما نشانه‌هایی از فرسودگی آن تا حدی در گذر زمان مشخص شده بود،
و حتی یک سری از بخش های کلیسا فرو ریخته بود.
به همین دلیل در دهه 1970 میلادی یک بازسازی کامل؛
روی این کلیسای صخره‌ای انجام شد و کلیسا دوباره نونوار شد.
جالب است بدانید بعد از تکمیل بازسازی این کلیسا در سال 1988،
پاپ ژان پل دوم (Pope John Paul II) که حاکم وقت واتیکان بود، از این کلیسا بازدید به عمل آورد.
امروزه کلیسای مدونا دلا کرونا یک مکان زیارتی و البته یک جاذبه گردشگری محسوب می‌شود ،
و توریست‌های زیادی که به دنبال یک مکان آرام برای خلوت شخصیشان هستند،
به ایتالیا سفر می‌کنند تا از این کلیسای صخره ای جذابدیدن کنند،
و ساعاتی را در آرامش کامل و در سکوت محض سپری کنند،
به طور کامل از دغدغه‌ها و حواشی دنیا فاصله بگیرند و دنیا را با نگاه تازه‌تری تماشا کنند.
البته راه دسترسی به این کلیسا اصلا راه راحتی نیست و به نظر کار هر کسی نمی‌آید.
در واقع در مجموع دو مسیر وجود دارد که به این کلیسا منتهی می‌شوند ؛
که عبور از هر دوی آن‌ها فقط با پای پیاده ممکن است.
البته به خاطر همین صعب‌العبور بودن مسیرش است که سکوت و آرامش در این کلیسا ،
حفظ شده است و حال و هوای آن کاملا روحانی باقی مانده است.
یکی از این دو مسیر، مسیر اصلی کلیسا تلقی می شود که از قدیم‌الایام وجود داشته است.
این مسیر پر از پله است و از شهر برنتینو به این کلیسا کشیده شده است و تردد در آن کار ساده‌ای نیست.
در دهه 1920 میلادی هم یک مسیر آسفالتی دیگر برای دسترسی به این کلیسا ساخته شد ؛
که عبور از آن مسیر نیز فقط برای عابران پیاده ممکن است.
در این مسیر آسفالتی 14 مجسمه برنزی وجود دارد که برای راهنمای زائرین برای ادامه راه ؛
و مسیریابی‌شان ساخته شده‌اند و توریست‌ها می‌توانند به کمک این علائم و نشانه‌ها مسیر کلیسا را طی کنند؛
و در مسیر کم‌کم خودشان را برای گذراندن روزهایی متفاوت با تمام روزهای زندگیشان در فضای سرشار از آرامش کلیسا آماده کنند.