غار دِوِتاشکا،غاری در بلغارستان با سابقه 70000 ساله

 

غار دوتاشکا غاری بزرگ در بلغارستان است که از اواخر عصر پارینه‌ سنگی و ده‌ها هزار سال بعد از آن،

پناهگاه انسان‌ها بوده است و حالا تبدیل به یک منطقه‌ی بین‌المللی و کشوری قابل‌ توجه ،

و البته خانه‌ی 30000 خفاش شده است که این موضوع، به نوعی سرنوشت عجیب این غار را رقم زده است.

این غار در 18 کیلومتری شمال لُوِک در نزدیکی دهکده دوتاکی قرار دارد.

این غار از ته نشین شدن سنگ‌های حلال تشکیل‌شده و غارها،

حفره‌ها و سیستم‌های زه کشی زیرزمینی از مشخصه‌های آن است.

این غار بزرگ 2 کیلومتر طول و ارتفاع دهانه ورودی آن 60 متر است.

در برخی مکان‌ها ارتفاع سقف به 100 متر از سطح زمین می‌رسد؛

و 7 حفره بزرگ وجود دارد که نور خورشید در طول روز به آن‌ها می‌تابد.

به خاطر همین حفره‌هاست که نام این غار را “چشم‌ها” نامیده‌اند.

 

 

پس از 200 متر از ورودی غار، غار دوشاخه می‌شود.

در سمت چپ رودخانه‌ی کوچکی جریان دارد که باعث ایجاد دریاچه‌ها و آبشارهای معدنی شده؛

که از یک راهروی کوچک می‌گذرند و درنهایت به رود اوسام می‌ریزند.

سمت راست گرم و خشک است و شامل چندین حفره است که به یک راهروی مدور به نام آلتار ختم می‌شود.

می‌توان در این غار شاهد طاق‌ها و گنبدهای طبیعی و بزرگ بود،

به خاطر همین انسان‌ها از آن به‌عنوان سرپناه استفاده می‌کردند.

 

 

غار دوتاشکا توسط دانشمندان بلغاری در سال 1921 کشف شد اما تا دهه 1950 کاملاً بررسی نشده بود.

اولین ردگیری‌ها بابت سکونت انسان در این غار به اواسط دوره پاره‌سنگی حدود 70000 سال پیش بازمی‌گردد.

این غار دربردارنده یکی از غنی ترین منابع مصنوعات فرهنگی از دوره نوسنگی نیز هست.

طی دهه 1950 این غار به‌عنوان یک مکان نظامی و ذخیره‌ی نفت استفاده می‌شده ؛

که منجر به نابودی بخشی از سازه‌های طبیعی در غار شد.

 

 

امروزه پایه‌های بتنی در داخل غار در قسمتی که تانک‌های نفت نصب‌شده‌اند، قرار گرفته‌اند.

یک ریل راه‌آهن تا دهانه‌ی ورودی غار ساخته‌ شده و قسمتی از مخروبه‌های یک پل را می‌توان در کنار رودخانه دید.

غار دوتاشکا احتمالاً به خاطر فیلم “بی‌مصرف‌های 2” در سال 2011 با بازی سیلوستر استالونه شناخته‌ شده است.

پس از فیلم، طبیعی شناسان محلی اذعان داشتند که جمعیت خفاش‌ها؛

به خاطر فشار وارد آمده به خاطر فیلم‌برداری کم شده است و دادگاه عالی بلغارستان اعلام کرد؛

که این فیلم‌برداری برخلاف قوانین محیط‌ زیست این کشور بوده است.

در ژوئن سال 1996 به‌عنوان یک مکان طبیعی ثبت شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *