برج گالاتا

برج گالاتا ( انگلیسی: Galata Tower، ترکی: Galata Kulesi )

یکی از مرتفع ترین و قدیمی ترین برج های استانبول می باشد.

این برج که در بخش شمالی شاخ طلایی، بِی اغلو، قرار گرفته است،

چشم انداز بی نظیر 360 درجه ای از استانبول دارد.

این سازه ی استوانه ای که با کلاهکی مخروطی پوشانده شده است،

بلند تر از تمامی ساختمان های اطراف است.

بنای اولیه که در سال 1348 ساخته شده بود “برج مسیح” ( Christea Turris ) نامیده می شد.

از برج گالاتا، که مرتفع ترین بخش از استحکامات اطراف دژ ژنواییِ گالاتا بود،

به عنوان برج نگهبانی استفاده می شد.

پس از فتح قسطنطنیه توسط عثمان ها،

برج گالاتا به زندان و مخزن مهمات نیروی دریایی تبدیل گشت.

در قرن 19 ام، جهت پی بردن به وجود آتش سوزی،

( که با توجه به چوبی بودن اکثر خانه ها در آن زمان اتفاق متداولی بود ) ؛

برج گالاتا مورد استفاده قرار می گرفت.

در سال 1967 پس از سه سال مرمت، برج گالاتا بازگشایی شد.

ظاهر کنونی بنا به فرمی که در دوران سلطنت محمد دوم داشته است ساخته شده است.

قطر خارجی برج در پایه ی آن 16/45 متر و قطر داخلی اش 8/95 متر می باشد.

ضخامت دیوار ها در پایه ی برج 3/75 متر است و در طبقات بالایی به 20 سانتی متر کاهش می یابد.

این برج نه طبقه 66/90 متر ارتفاع دارد ( 62/59 متر بدون احتساب ارتفاع کلاهک تزئینی ) ،

و در زمان ساخت مرتفع ترین سازه ی شهر به شمار می رفت.

 دو آسانسور وجود دارند که بازدید کننده ها را به طبقه ی هفتم برج می برند؛

از آنجا به بعد بازدید کننده ها باید برای رسیدن به عرشه ی نظارت از دو رشته پلکان بالا بروند.

با رفتن روی بالکن می توان در اطراف نوک برج قدم زد و از منظره ی 360 درجه ی شهر لذت برد.

بسیاری از نقاط دیدنی شهر از جمله ایا صوفیه، مسجد سلطان احمد و شاخ طلایی –

که نیمه های آسیایی و اروپایی استانبول را از هم جدا می کند – از برج گالاتا قابل مشاهده اند.

تاریخچه ی برج گالاتا

برج گالاتا در دوران توسعه ی مستعمره ی ژنوایی، در قسطنطنیه به سبک رومانسک ساخته شد.

این برج به منظور جایگزین کردن برج قدیمی گالاتا – برج بیزانسی ای به نام “برج بزرگ” که،

پایانه ی شمالی زنجیره دریا هایی را کنترل می کرد که ورودی شاخ طلایی را می بستند – بنا نهاده شد.

برج بزرگ در مکان دیگری قرار داشت و طی جنگ صلیبی چهارم ( 1204-1202 ) در سال 1203 نابود شد.

در دوران عثمانی، که از برج جهت پیدا کردن آتش سوزی استفاده می شد،

بخش بالایی برج به همراه کلاهک مخروطی اش طی چندین مرمت دچار اندکی تغییرات شدند.

به نقل از “سیاحتنامه” ( Seyahatname )،

اثر تاریخ نویس و سیاحِ عثمان، اولیا چلبی ( Evliya Çelebi )،

در حدود سال های 1632-1630، هزارفن احمد چلبی (Hezarfen Ahmet Çelebi ) با پرواز از برج گالاتا ؛

بر فراز تنگه ی بسفر تا سراشیبی های اسکودار واقع در بخش آناتولی – که 6 کیلومتر دورتر قرار داشتند –

با استفاده از بال هایی مصنوعی، به عنوان هوانوردی بین قاره ای شناخته شد.

همچنین اولیا چلبی نقل می کند که اولین بار برادر هزارفن، لاگاری حسن چلبی (Lagari Hasan Çelebi )،

این پرواز را در سال 1633 با استفاده از قفسه ای مخروطی که با باروت پر شده بود انجام داد.

با اینکه امروزه از نظر علمی ثابت شده که این اتفاق تقریبا غیر ممکن بوده است،

افسانه ی پرواز هزارفن هنوز بر سر زبان هاست و گفته می شود ؛

سلطان مراد چهارم که از قابلیت های چلبی بسیار ترسیده بود،

او را به الجزایر تبعید کرد.

از سال 1717 عثمان ها استفاده از برج برای تشخیص آتش سوزی را آغاز کردند.

در سال 1794 در دوران سلطنت سلیم سوم،

سقف برج از سرب و چوب ساخته شده بود ؛

و پلکان در جریان آتش سوزی ای به شدت آسیب دیده بودند.

آتش سوزی دیگری در سال 1831 ساختمان را تخریب کرد؛

که پس از آن بازسازی جدیدی از سر گرفته شد.

در سال 1875 در جریان یک طوفان، کلاهک مخروطی برج نابود گشت ،

و تا پایان دوران عثمانی برج بدون کلاهک باقی مانده بود.

چندین سال بعد در طی مرمت انجام شده بین سال های 1965 و 1967،

کلاهک مخروطی بازسازی شد.

در این مرمت نهایی فضای چوبی داخلی برج ؛

با سازه ای بتنی جایگزین گشته و در های برج به روی عموم گشوده شدند.

در سال 1818، اولین نقاش فرانسوی پانوراما، پی یر پروو ( Pierre Prévost )،

از بالای برج گالاتا نقاشی “چشم انداز قسطنطنیه” ( Panorama de Constantinople) ،

را خلق کرد که بعد ها در سال 1825 در پاریس به نمایش گذاشته شد.

در ضمن در بالای برج رستوران و کافه تریایی قرار دارند.