جزیرهٔ کیش یکی از جزیره‌های خلیج فارس و از توابع بخش کیش، شهرستان بندر لنگه در استان هرمزگان و از نقاط دیدنی استان هرمزگان در جنوب ایران است. در گذشته، این جزیره را به نام «قیس» می‌خواندند. شکل این جزیره بیضی‌مانند است و در ۱۲کیلومتری کرانهٔ شیبکوه جای گرفته‌است. این جزیره سالانه یک میلیون نفر گردشگر را به خود جذب می‌کند.
مسیر حرکت به سمت جزیره از راه آبی
اب جزیره بسیار زلال و شفاف است و دلیل ان مرجان‌های این جزیره است. {اب زیان و ماهی‌ها} ۱.| از ماهی‌های بومی جزیره می‌توان به ماهی جاش طلای، جاش نقره‌ای و ماهی شهری که بسیار گوشت سفیدی داری اشاره کرد. ۲.| کوسه سر چکشی که بیشتر سمت کشتی یونانی دیده شده. ۳.| خیار دریایی و عروس دریای به خاطر وجود مرجان بسیار فراوان است. ۴.| لاکپشت‌های قدیمی جزیره که سالیان سال است در اطراف جزیره زندگی کرده و از جلبک‌های روی مرجانها تغذیه می‌کنند.

آب و هوا
آب و هوای کیش گرم و مرطوب بوده و میانگین دمای سالانه جزیره ۲۶/۶ درجه سانتیگراد می‌باشد. آب و هوای جزیره تحت تأثیر توده‌های مختلف هوای شمال غربی و جنوبی قرار داشته و به شکل کلی خشک و کم باران است. بارندگی بیشتر به صورت رگبار و درماه‌های زمستان اتفاق می‌افتد.

پوشش گیاهی
از پوشش‌های گیاهی جزیرهٔ کیش می‌توان به باغ‌های نخل خرما، درختان بومی کهور ایرانی و کنار و درختان غیر بومی مانند کهور پاکستانی (سمر)، اکالیپتوس، آکاسیا، کنوکارپوس و ابریشم اشاره کرد. در سالهای گذشته این جزیره، مرکز تاکستانهای معروفی بوده است و همچنین از زمان حضور پرتغالیها در کیش، این جزیره یکی از مراکز رشد درخت کمیاب لور می‌باشد.

فرهنگ
لباس محلی مردان دشداشه همراه با عرقچین است و مهم‌ترین اعیاد مردم کیش، عید قربان و عید غدیر می‌باشند. ساز اصلی محلی نوعی طبل است. شغل سنتی بومیان، ماهی گیری، دام داری، دریانوردی و بازرگانی است. مردم کیش در گذشته به صید مروارید نیز می‌پرداخته‌اند. غذاهای محلی کیش شامل انواع «قلیه»، «مضروبه»، «هریسه» و «مچبوس» است که اغلب با ماهی تهیه می‌شوند. بومیان جزیره از نژادهای دراویدی، نوردیک، سامی و سیاهپوست بوده و به زبانهای فارسی و عربی تکلم می‌کنند.

ضرب‌المثل‌های مردم کیش با جزایر اطراف متفاوت است. «پخت نانت را به نانوا واگذارکن، حتی اگر نیمی از آن را به عنوان مزدش بردارد» و «اسراف نکن! حتی اگر آب دریا برمی‌داری».