ونیـــــــــــــــز ، شهری رویایی روی آب

 

 

ایتالیا کشور زیبایی است و ونیز یکی از رمانتیک ترین شهرهای این کشور و جهان است.

ونیز مرکز منطقه وِنِتو و یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری ایتالیا و بزرگ ترین شهر بدون خودروی جهان به شمار می رود.

در این شهر هیچ اثری از دود و ترافیک اتومبیل ها و کامیون نیست و تنها وسیله نقلیه آن، قایق است.

حتی پلیس و آتش نشانی هم با قایق موتوری در سطح شهر حرکت می کنند. 

شهر ونیز در میان 117 جزیره کوچک و بزرگ در منطقه «تالاب ونیزی» در شمال شرق کشور ایتالیا واقع شده است.

 

 

این تالاب در امتداد دو رود «پو» و «پیاوه» تشکیل شده است. 

شهر ونیز به دلیل شکل عجیب؛ سبک زندگی متفاوت و آثار تاریخی، هنری و معماری متنوع و متعددی که دارد،

در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است و سالانه میلیون ها گردشگر از سراسر جهان به آن سفر می کنند.

از ونیز به عنوان «شهر روی آب»، «شهر کانال های آب» یا «شهر پل ها» نیز یاد می کنند.

البته متاسفانه این شهر تاریخی و زیبا در حال فرورفتن در آب است و ساکنین آن به تدریج آن را ترک می کنند.

 

 

مختصری از تاریخ ونیـــــــــز
 

قدمت شهر ونیز، به ۸۰۰ سال پیش از میلاد مسیح بر می گردد.

عده‌ی زیادی معتقد هستند که این مکان تاریخی، محل سکونت افرادی بوده که از جنگ تروا (Troy) گریخته‌اند.

اما باستان‌شناسان دریافته‌اند که این شهر از قرون پنجم و ششم بعد از میلاد شکل گرفته است.

طبق گفته‌ها زمانی که بربرها به رم حمله کردند، تعداد زیادی از اهالی سرزمین اصلی ونیز گریختند و پراکنده شدند.

بنابراین در ابتدا، اقامتگاه‌های این شهر موقتی بودند که ساکنان آن، آنها را به اقامتگاه دائمی خود تبدیل کردند.

به دلیل قرار گرفتن در زمین باتلاقی، آنها مجبور شدند خانه‌های مقاوم‌تری بسازند.

آنها به این نتیجه رسیدند که خانه‌ها را روی سکوهایی چوبی بنا کنند که سازه‌ها را محفوظ نگه دارد.

 

 

بعد‌ها این جزایر کوچک را با استفاده از پل‌هایی به هم وصل کردند که این کار، برقراری ارتباط را برای آنها ساده‌تر کرد.

این نحوه‌ی ساخت و ساز موجب شد که این شهر شبیه به شهری شناور روی آب، به نظر برسد.

بنابراین ونیز زیبا را شهر شناور روی آب نامیدند.

تا قبل از آن با توجه به منابع غنی برای شکار و ماهیگیری افرادی در این منطقه می زیستند اما به طور پراکنده،

طبق شواهد تاریخی در زمان قبل از رومیان نیز تمدنی با مشاغلی از قبیل ماهیگیری،

تولید نمک و حمل و نقل دریایی در این شهر ایتالیایی زندگی می کردند.

با آمدن رومیان به این منطقه مشاغل رونق بیشتری گرفت ؛

و اولین بندر به نام کیوجا در این شهر توسط رومیان ساخته شد.

 

 

آثار تاریخی متعدد دیگری در این شهر وجود دارد که توسط رومیان ساخته شده باشد،

بر اساس شواهدی که وجود دارد رومیان از این شهر به عنوان تفرجگاه استفاده می کردند.

بنا بر نظر کرونیکن آلتیللانته تاریخ نویس قرن ۱۱ میلادی،

برای اولین بار در ۲۵ مارس ۴۲۱ با افتتاح کلیسای سن جاکومتو بر روی پل ریآلتو ،

شهر ونیز به طور رسمی ایجاد شد بعدها ساکنان نواحی اطراف با پناه آوردن به ونیز ؛

بعد از حملات مکرر لونگو باردی‌ها در سال میلادی ۵۶۸ به جمیعت شهر افزودند.

 

 

بعد‌ها ونیز رشد کرد و در دنیا با نام جمهوری ونیز شناخته شد که دوک ونیز،

بالاترین مقام این جمهوری آن را اداره می‌کرد؛ کسی که تجارت ونیز با اروپا را ارتقاء بخشید.

آنها محصولاتی نظیر ابریشم، ادویه‌جات، غلات و سایر کالاهای گران‌قیمت را صادر می‌کردند.

دوک ونیز، قصر زیبای ونیز را ساخت که اکنون نیز یکی از بناهای دیدنی این شهر است.

 

 

در نهایت، ونیز تجارت با کشورهای دیگر را آغاز کرد.

حقوق تجارت ویژه با امپراتوری روم شرقی، این شهر را در کمتر از یک قرن به شهری ثروتمند و مستقل تبدیل کرد.

زیان‌های اقتصادی و تجارت نادرست با امپراتوری روم شرقی موجب شد که به مرور زمان، ثروت‌های ونیز به غارت برود.

جنگ‌های تجاری متعدد با این امپراتوری، جنگ با جنوا، رقیب تجاری ونیز در سال‌های ۱۳۸۰ میلادی،

و حمله‌هایی به این شهر، ونیز را بسیار آسیب‌پذیر کرد.

 

 

برای نجات بقایای این شهر، ونیز به شهرهای اطراف نظیر ورونا و ویسنزا ملحق شد.

این کار بخشی از قدرت اقتصادی ونیز را بازگرداند.

با سقوط قسطنطنیه و حمله‌ی ترک‌ها، این قدرت مجددا رو به زوال رفت.

پیروزی‌هایی که در جنگ‌ها حاصل می‌شد، سرعت این نابودی را کاهش داد.

در جریان این بردها و باخت‌ها در جنگ‌ها و درگیری‌های متعدد،

ونیز امپراتوری خود را به بریتانیا و هلند واگذار کرد.

 

 

اما اتریش جای فرانسه را گرفت.

این شهر پس از امضای پیمان صلح با فرانسه، مدتی را در آرامش به سر برد.

اما این آرامش مدت زیادی طول نکشید.

زمانی که فرانسه جنگ با اتریش را در جریان نبرد استرلیتز (Austerlitz) ؛

در سال ۱۸۰۵ به راه انداخت، ایتالیا پادشاهی خود را تشکیل داد.

 

 

این شهر بین سال‌های ۱۸۴۸ و ۱۸۴۹، یک سال استقلال را تجربه کرد.

در همین زمان ونیز از طریق خط آهن به سرزمین اصلی متصل شد.

تا به امروز این شهر به شکل سابق خود و به صورت شناور در آب باقی مانده است و دائما در معرض سیل قرار دارد.

با این حال، تلاش‌هایی برای حفظ آثار معماری تاریخی و زیبایی‌های این شهر شناور، صورت گرفته است.

 

 

قبلا این شهر یکی از قدرت های دریایی مهم کشور ایتالیا بوده است ؛

اما اکنون یکی از مراکز مهم تجارت ادویه جات، غلات و ابریشم به شمار می رود.  

البته این شهر فرودگاه و ایستگاه قطار دارد.

از این پایانه ها می توان با تاکسی ها یا اتوبوس هایی که روی آب حرکت می کنند، به مقصد موردنظر رسید.

اما بهترین راه برای رسیدن به ونیز، راه آبی و استفاده از کشتی است. 

ونیز آب و هوای نیمه گرمسیری و مرطوب دارد.

زمستان های بسیار سرد و تابستان های بسیار گرم مشخصه آب و هوایی این شهر رویایی است.

ونیز علاوه بر روی آب بودنش جاذبه های تاریخی، موزه، کلیسا و معماری های زیبایی نیز دارد.

از جمله این آثار معماری و تاریخی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

1 . کلیسای سانتــــا ماریـــــا دلا سلــــــــــو ( Santa Maria ِِِِDella Salute )

کلیسای سانتا ماریا دِلا سَلو را با نام کلیسای Salute (به معنای دورود و سلام) نیز می شناسند.

این کلیسا به طور اختصاصی برای مریم مقدس به منظور نجات مردم از بیماری طاعون در قرن 17 میلادی ساخته شده است.

این کلیسای کاتولیک روی کانال گراند ساخته شده است و چندان هم بزرگ نیست.

پی‌ریزی این بنا به شکل هشت ضلعی است و هر کدام از اضلاع آن ستاره نمادین خود را دارند.

 

 

 

در بخش های مختلف این کلیسا انواع نمادها، اشکال، مجسمه ها یا نقاشی های مختلفی از مریم مقدس را می توان دید.

گنبد کلیسا نماد تاج و داخل ساختمان نماد رحم مریم مقدس هستند.

در بالاترین قسمت محراب کلیسا که به سبک باروک طراحی شده است، مجسمه مریم  مقدس و کودک قرار دارد.

علاوه بر اینها، روی سقف محراب مرکزی نیز نقاشی از اسحاق، داوود، ابراهیم، جالوت، قابیل و هابیل را نیز می توان دید.

این کلیسا در حال حاضر محلی برای برپایی مهمانی ها و جشن های بزرگداشت مریم مقدس به شمار می رود.

هنگام مراسم چون باید از سن مارکو به کلیسای سلو بروید و میان این دو ساختمان کانال گراند قرار دارد،

پلی موقت در این ایام در آنجا ساخته می شود.

 

2 .  کاخ سانتــــا سوفیـــــا 

کاخ سانتا سوفیا که با نام کاخ «کادورو» به معنای قصر طلایی نیز شناخته می شود از دیگر جاذبه های ونیز است.

این بنا در راستای کانال بزرگ ونیز واقع شده است.

این کاخ را به دلیل معماری فوق العاده زیبایش به نام سلطان معماری شهری نیز می شناسند. 

دیوارهای داخلی این کاخ پوشیده از برگه های طلا، نقوش لاجوردی و مرمرهای قرمز و معماری آن به سبک گوتیک است.

در حیاط کاخ یک موزه هنری کوچک وجود دارد.

جالب است بدانید این ساختمان برای برای ثروتمندان روی کانال گراند ساخته شده است.

جذابیت اصلی معماری این کاخ هنگام شب احساس می شود؛

وقتی نور بر نمای بیرونی این کاخ می تابد،

عکس بنا در آب منعکس می شود و شکلی قرینه از آن می سازد.

 

 

 

از شاهکارهای موجود در کاخ سانتا سوفیا، باید به نقاشی های مشهور ویتور کارپاسیو، تینتورتو،

پاریس بوردون، جورجینه و مجسمه های زیبای ساخته شده توسط تولیو لومباردو اشاره کرد.

حیاط این کاخ نیز خیره کننده است.

حیاط با پنجره های مشبک به سبک معماری اسلامی ساخته شده و کف آن موزاییک است.

 

3 . پل ریالتـــو ( Rialto )

پل ریالتو، نخستین و قدیمی ترین پل ساخته شده بر کانال گراند و از دیگر جاذبه های گردشگری شهر ونیز است.

ریالتو به معنای «مرکز معاملات» است.

این نام کاملا برازنده این پل قدیمی است زیرا از همان ابتدا محلی برای تجارت و معاملات مختلف بوده است.

در حال حاضر نیز مملو از مغازه ها و فروشگاه های مختلف همچون شیشه و کریستال، سوغاتی، جواهرات و … است.

 

 

 

این پل، یک نمای 360 درجه از کانال گراند را در اختیار گردشگران قرار می دهد.

از آنجا که مسیرهای پیاده روی ونیز محدود هستند و بیشتر آنها نیز به پل ریالتو منتهی می شوند،

هنگام پیاده روی بدون اینکه که متوجه باشید به این پل می رسید

این پل ابتدا از دو قسمت و دو قوس ساخته شده و متحرک بود.

به طوری که هنگام عبور کشتی ها به دو طرف باز می شد تا کشتی ها توان عبور از آن را داشته باشند.

اما در حال حاضر دو قوس دارد و از سنگ ساخته شده است.

 

4 . باسیلیکــای سـن مارکــــــــــو 

سن مارکو، یکی از باشکوه ترین کلیساهای جامع دنیا در یکی از رمانتیک ترین شهرهای دنیا است.

خود ونیز به دلیل ساخته شدن روی سطح آب به اندازه کافی عجیب و دوست داشتنی هست ؛

و این کلیسای جامع نیز با معماری فوق العاده زیبایش در قلب شهر ساخته شده است. 

این کلیسا را با نام سنت مارک نیز می شناسند. معماری آن به سبک رومی و بیزانسی است.

نقشه صلیبی همچون یونانی ها دارد و با پنج گنبد پوشانده شده است. حیاط آن نیز مملو از کبوتران است.

کلیسای جامع سن مارکو، در طول تاریخ شاهد تغییرات بسیاری بوده است.

به همین دلیل، در حال حاضر معماری این کلیسا ترکیبی از معماری های گوتیک، مسلمانان شمال آفریقا و رنسانس است. 

 

 

 

 

کلیسای سن مارکو در ضلع شرقی میدان سن مارکو واقع شده است.

نمای ساختمان با موزاییک های رنگی گوتیک تزیین شده است.

کاشی های سقف و دیوارهای داخلی این کلیسا طلاکاری شده اند ،

و کف ساختمان نیز با سنگ مرمر با نقش و نگار حیوانات و اشکال هندسی پوشیده شده است.

این موزاییک ها و کاشی ها که به قرن 12 میلادی تعلق دارند،

بازگو کننده داستان عهد جدید و اعلام کننده پیام رستگاری در مسیحیت هستند.

تعدادی از کاشی ها نیز به قرن 13 میلادی تعلق دارند و بازگو کننده داستان های عهد عتیق هستند.

به ویژه داستان های خروج و پیدایش عهد عتیق را بازگو می کنند. 

پس زمینه سقف و دیوارها به رنگ طلایی رنگ آمیزی شده اند که نماد الوهیت، قدرت و ثروت شهر است.

نمای سردر ورودی کلیسا با موزاییک های زرد رنگ پوشیده شده است.

در بالکن بالای سردر نیز 4 اسب برنزی قرار دارد.

کلیسای جامع سن مارکو، یکی از بهترین نمادهای معماری بیزانسی در شهر ونیز است ؛

و در میدان سن مارکو در بالای کانال گراند واقع شده است.

 

5 . برج ناقوس کلیسای سنت مارک

برج ناقوس کلیسای سنت مارک را می توان به نوعی نماد ونیز نیز به شمار آورد.

معماری این ساختمان ساده اما زیباست و الهام بخش برخی از بهترین ساختمان ها؛

در سراسر اروپا و آمریکا در قرن های بعد از ساخته شدنش شده است. 

برج ناقوس کلیسای سنت مارک حدود 99 متر ارتفاع دارد.

بالای این برج، مناره مخروطی شکل قرار دارد که به عنوان فانوس دریایی حمل و نقل شهر ونیز استفاده می شود.

پیشینه این مناره به قرن 12 میلادی می رسد.

این برج ابتدا برج دیده بان بوده است و اوایل قرن 16 میلادی مورد اصلاح و بازسازی قرار گرفت.

به طور مثال، قسمت بالای برج ناقوس کلیسا به صورت مخروط نوک تیز ساخته؛

و مس اندود شد و مجسمه فرشته جبرئیل بعدها به آن اضافه شد. 

 

 

 

برج ناقوس از آجرهای سنگی ساده که بسیار منظم و زیبا در کنار هم چیده شده اند، ساخته شده است.

مناره کلیسای سنت مارک، تنها برج ناقوسی ونیز با 5 زنگ مجزا است.

برای بالا رفتن از این برج باید از آسانسور استفاده کرد که به اتاق زیر شیروانی می رسد.

در این اتاق 5 ناقوس مختلف وجود دارد. 

هر کدام از این زنگ ها برای اهداف و منظورهای مختلف استفاده می شوند.

ناقوس اصلی و بزرگ برای اعلام شروع و پایان یک روز کاری و زنگ دوم، برای شروع یک ساعت جدید،

زنگ سوم برای فراخوانی سناتورها ونیزی به کاخ پادشاه نواخته می شدند؛

و زنگ چهارم نیز در در طول تاریخ هنگام اعدام یک زندانی مورد استفاده قرار می گرفت.